De samenwerking waar het hier op ‘Happy Hour’ omgaat is die tussen Jay Coda Walker en Pete Johnson. Walker en Johnson zijn een powerblues duet van een suggestieve singer/songwriter/gitarist en een innovatieve mondharmonica virtuoos. JC Walker is al sinds 1995 met muziek bezig en nam al zeven albums op. Hoewel Walker’s muziek een breed scala aan honky tonk, rock en blues omvat -een stijl die hij "Rocky Tonk" noemt- is Walker een echte bluesman in zijn ziel. Pete Johnson speelt al meer dan 40 jaar mondharmonica. Geboren in Gateshead, Engeland, kwamen zijn eerste muzikale invloeden uit de 78-toeren platencollectie van zijn vader. Veel jazzbands uit de jaren ‘40, maar dan nogal wat boogiewoogie-pianoplaten en, oh ja, een paar Sonny Terry-platen. De rest is geschiedenis zoals ze zeggen. Zijn vader (Stan) speelde al folkmuziek op een chromatische mondharmonica en zijn broer (Philip) speelde gitaar. Pete speelde met beide, maar koos er toen voor om zich op de mondharmonica te concentreren.

Jay Coda Walker is niet alleen een muzikale artiest, maar ook een leraar gitaar (met eigen unieke methodes) en uitvinder van o.a. de “swivel slide”. Het stelt een slide-gitarist in staat naadloos over te schakelen van het spelen van slide-gitaar naar alle vingers op de frets. De door hem ontworpen slide wordt gedragen als een ring en strekt zich vanaf die basis naar bovenuit over de voorkant van de vinger en zal met een handbeweging naar achteren of opzij zwenken. Dit betekent dat u niet hoeft te stoppen met spelen om de slide op te zetten of te verwijderen en alle vingers altijd kunt gebruiken.

Walker en Johnson werken als duo en voeren veel stijlen uit, van country, blues, rockabilly tot pop. Hun repertoire bevat veel van Jay's originelen en arrangementen van covernummers met spannende wendingen. Wat op de foto opvalt die de hoes van ‘Happy Hour’ siert, het album dat Walker (de man met de donkere bril) en “éminence grise” Pete Johnson samen opnamen, is vooral Walker’s kenmerkend kapsel, dat je ook in zijn logo kan zien.

Een traditionele blues gebaseerd op “How Long Daddy” en opgenomen in 1925 door Ida Cox en Papa Charlie Jackson genaamd “How Long Blues” -een van de eerste blues standaarden, die veel blues nummers uit die tijd inspireerde- opent het album. Jay's zang is boeiend en Pete's mondharmonica -ritmisch, soulvol en treurig op de juiste plaatsen- zorgen voor een meeslepende vertolking. “Sweetheart of Mine” is een opgewekt nummer, een country/bluegrass song met Walker op akoestische/slide gitaar. Hazel Marie Houser schreef de traditionele Delta blues song “My Baby's Gone” en Tommy McClennan nam het nummer op in 1940. Ook nu weer is het samenspel tussen Walker en Johnson heel stijlvol en vloeien zang en harmonica feilloos en heel harmonieus in elkaar over. Er volgt dan een gekende folky song, “Life By the Drop”. Het is voor sommige artiesten -ik wijs nu speciaal naar Stevie Ray Vaughan- een ”bijzonder” nummer, omdat hij het nummer ook opnam. SR Vaughan schreef dat nummer niet. Het is geschreven door zijn buurjongen, Doyle Bramhall (en Barbara Logan), die geboren en getogen is in West Dallas. Vaughan en Brahmhall (de vader van Doyle Bramhall II) waren vrienden van de middelbare school die samen in bands in Dallas en Austin speelden. Het nummer "Life by the Drop" gaat over zijn vriendschap met Vaughan. Terwijl Brahmhall, een drummer en zanger, nooit hetzelfde succes behaalde als SRV, nam hij in 1990 wel een album op met de Vaughan Brothers, 'Family Style'. Zelf nam hij twee succesvolle soloalbums ('Bird Nest on the Ground', 1994 – ‘Fitchburg Street’, 2003) op. “Boot Hill” is een uitgesproken slide blues nummer, op het lijf geschreven van Walker, waaraan Johnson knap wat harmonica toevoegt. Dit nummer stond ook in SRV’s songbook en opent zijn compilatiealbum met Double Trouble uit 1991, ‘The Sky is Crying’. Het eerste van de Chris Isaac nummers is “Blue Spanish Sky”. Isaac schreef het voor zijn ‘Heart Shaped World’ album uit 1989, waaruit ook de nog grotere hit “Wicked Game” komt. Ook dit nummer werd voor ‘Happy Hour’ opgenomen. “Walkin' After Midnight” is een country song met het nodige gejodel en “When Memories Become Friends” is een van de originele nummers van Jay. Het album sluit af met “Rocky Road Blues”. Het is een nummer van Billie Monroe dat scoorde in de Country & western hit parade in 1946. De slide versie van Walker met harmonica toplaag van Johnson is top!      

Als twee klasse artiesten samen een album opnemen, dan is het succes zowat gegarandeerd. Wat Jay Coda Walker als superieure slide giatrist & Pete Johnson als harmonica virtuoos op ‘Happy Hour’ laten horen is begeesterde blues en aanverwante stijlen.

“ When two class artists record an album together, success is almost guaranteed. What Jay Coda Walker as a superior slide giatrist & Pete Johnson as a harmonica virtuoso demonstrate on ‘Happy Hour’, is inspired blues and related styles… “ (ESC for Rootstime.be)

Eric Schuurmans

Album track list:
01. How Long Blues [Leroy Carr] – 02. Sweetheart of Mine [Claude Hopkins] – 03. My Baby's Gone [Hazel Marie Houser / Tommy McClennan] – 04. Life By the Drop [Barbara Logan / Doyle Bramhall] – 05. Gone – 06. Boot Hill [James Michael Reyne / Michael Reyne James / Simon John Binks] - 07. Blue Spanish Sky [Chris Isaak: Heart Shaped World, 1989] - 08. Walkin' After Midnight [Alan Block / Donn Hecht] - 09. Wicked Game [Chris Isaak: Hard Shaped World, 1989] - 10. When Memories Become Friends - 11. Ya Did, Done, Do Me - 12. Rocky Road Blues [Bill Monroe] / Words/music © 2020 by: Jay Coda Walker (5,10,11) or as [noted]

Album line-up:
Jay Coda Walker: vocs, guitar / Pete Johnson: harmonica

Discography Jay Coda Walker:
Happy Hour, w/Pete Johnson [2020] | Ya Did Done Do Me [2011] |